INTERVIEW
Parijs – Het is
vrijdag 28 februari, middenin de Parijse modeweek die op het punt staat een
psychose te beleven, en Anna Dello Russo straalt als de zon. We zijn in Le
Bon Marché, waar de beroemde Italiaanse journaliste een conferentie geeft
voor een jong en aandachtig publiek. Ze staat hier als Fashion Brand
Ambassador van het Istituto Marangoni, een prestigieuze mode- en
designschool die in 1935 in Milaan werd opgericht en sinds 2006 een
vestiging in Parijs heeft.
Deze nieuwe functie ligt haar nauw aan het hart en past perfect bij
haar. “De toekomst van mode ligt in jullie handen,” zegt ze tegen de
opkomende ontwerpers in het publiek. Terwijl ze over haar uitgebreide
carrière vertelt – achttien jaar bij de Italiaanse Vogue, zes jaar als
hoofdredacteur van Uomo Vogue, en daarna een lange periode als Fashion
Director bij Vogue Nippon – toont de extravagante redactrice ook een
tastbare interesse in het jonge publiek. Ze geeft ze graag de microfoon om
erachter te komen waar ze vandaan komen. De ene komt uit Brazilië, de ander
uit Australië. Een jong, gemengd, internationaal publiek.
Helmut Newton zou haar als een ‘mode-maniak’ hebben beschreven. Dat is
ze natuurlijk ook echt, en haar outfit bewijst het. Maar de wereld is
veranderd, net als de modeindustrie. Anna Dello Russo weet dat, spreekt dat
uit en voelt er geen dwingende nostalgie bij. Op een positieve,
enthousiaste, maar heldere en afgewogen manier beantwoordt ze onze vragen
met openhartigheid. Daarna ontmoet ze in de VIP-ruimte enkele klanten van
het warenhuis voor wie ze in goede gratie personal shopper zal zijn.
Tijdens je lezing vertelde je tegen je jonge publiek dat de modewereld
nu toebehoort aan hen. Je praat ook over je pensioen. Is het daar niet wat
vroeg voor?
Nee, ik denk het niet. Het wordt tijd dat ik me ga wijden aan meditatie
en yoga. Natuurlijk heb ik plannen en verlangens, maar die zijn niet langer
gerelateerd aan de modeindustrie. Het is nu aan de jongeren om hun visie te
delen. Dat is de betekenis van mijn rol als ambassadeur van Istituto
Marangoni. Ik wil bijdragen aan het opleiden van een nieuwe generatie
modeontwerpers, met gedurfde maar haalbare dromen en doelen.
Wat zijn precies de eerste adviezen die men moet geven aan mensen die
modeontwerper willen worden?
Allereerst moet je natuurlijk in jezelf geloven, en je moet volhouden
omdat het een spannende maar moeilijke klus is. Dan moet je voor jezelf
werken en vooral plezier houden in het werk dat je zo leuk vindt. Werk niet
per se voor het beeld dat anderen van je hebben en houd niet vast aan één
titel, of het nu art director of hoofdredacteur is. De huidige titels
veranderen continu en zijn eigenlijk een beetje achterhaald, omdat het
creatieve proces volledig collectief wordt. Dat is prima. Het is belangrijk
om te floreren in je beroep.
Ego en flamboyance zijn echter een essentieel onderdeel van het werk.
Zo zou jij tien keer per dag, tussen modeshows, van outfit hebben
gewisseld. Het verhaal gaat zelfs dat je nooit twee keer dezelfde outfit
droeg. Is dat vandaag de dag nog mogelijk?
Nee, nee, onmogelijk. De wereld is veranderd. Een outfit maar één keer
dragen is niet meer van deze tijd. We houden ons nu allemaal bezig met
ecologisch bewustzijn en niet doen of we niet weten wat de impact (van de
industrie op het milieu) is. We kunnen blijven schitteren en van kleding
blijven houden – ik ben er ook nog steeds gek op – maar we moeten het
anders aanpakken.
Wat draag je vandaag?
Kijk, ik draag Gucci-schoenen uit de tijd van Tom Ford. Verschillende
mensen hier herkenden ze en waren blij om deze schoenen te zien. Ik zie de
zoektocht naar stijl nu als een curatie waarbij je verschillende looks
steeds moet samenstellen uit goed gekozen items.
Hoe kijk je tegen de huidige modeindustrie aan?
Met een zeer positieve kijk. Het is de manier van uiting die nog net zo
spannend is als altijd. En ik maak me niet al te veel zorgen over het
verdwijnen van tijdschriften. Bioscopen hebben het theater niet doen
verdwijnen, net als radio niet heeft gedaan met concerten. En ook boeken
zijn niet verdwenen als gevolg van revoluties waarvan je zou verwachten dat
ze dat zouden doen. Alle veranderingen zijn een bron van gezonde vragen en
een goede gelegenheid om je fantasie en creativiteit te laten vieren. En ik
geloof ook dat egocentrisme plaatsmaakt voor empathie, voor iets meer
samenwerking. Je kunt niet meer losgekoppeld worden van de samenleving.
Mode is nu een mix tussen de geest van lichtzinnigheid en de geest van
ernst, en dat is prima.
Dit artikel verscheen eerder op FashionUnited FR. Vertaling en
bewerking vanuit het Engels: Tessa Guntlisbergen.
Beeld: Le Bon Marché Rive Gauche
Bron: Fashion United
