INTERVIEW Anne-Laure Descours is Chief Sourcing Officer bij Puma en lid van de
directie. FashionUnited sprak haar via een videogesprek vanuit haar kantoor
in Hongkong over de managementstijl van vrouwen versus mannen, de
uitdagingen waar de supply chain ten tijde van Covid-19 voor staat en wat
zij starters wil meegeven.
Hoe zou je het verloop van jouw carrière tot nu toe omschrijven?
Ik ben altijd al nieuwsgierig geweest maar op een bepaalde manier ook
een beetje gemakzuchtig. Ik ben 25 jaar geleden naar Hongkong verhuisd,
nadat ik in Frankrijk als inkoper had gewerkt voor een bedrijf dat
onderdeel was van de Otto Group. Ik werd verliefd op de stad en besloot dat
ik in Hongkong wilde werken. Toen dacht ik: Oké, ik zal hier een paar jaar
werken, wat ervaring opdoen en dan teruggaan naar Europa. Dat zei ik tegen
mezelf in 1994 en ik ben nog steeds hier.
Vanuit carrièreperspectief ben ik om twee redenen in Hongkong gebleven:
Je hebt zoveel steun als een werkende moeder dat het mogelijk wordt je
carrière te ontwikkelen en ten tweede, in Hongkong en in China, zien mensen
je niet als een vrouw, maar als een persoon. Als je hier rondkijkt, zie je
een zeer hoog percentage vrouwen in het bedrijfsleven in leidinggevende
functies. Als vrouw heb je hier ruimte om je te ontwikkelen.
Ik ben een paar keer van baan en bedrijf veranderd en dat was altijd
omdat ik mezelf wilde ontwikkelen, niet vanwege een groot
carrière-masterplan. Ik pakte de kansen die op mijn pad kwamen, en ik denk
dat deze houding me veel heeft geholpen. Als de kans zich aandient, waarom
zou je die dan niet grijpen? Je moet het proberen in het leven, en soms
loopt het niet zoals je wilt. Ook daar leer je dan weer van.
Hoe ga je om met mislukkingen?
Net als iedereen heb ik veel mislukkingen gehad in mijn leven. Je
probeert het en als het werkt dan is het geweldig, als het niet lukt dan ga
je verder. Heel pragmatisch. Je moet gebruik maken van je gezond verstand.
Denk er niet over na, probeer het gewoon.
Je moet een droom hebben en jezelf toestaan dingen te proberen en te
falen. Als je faalt, leer je daarvan. En je wordt sterker van dingen die
mislukken. Als vrouwen zijn we soms te verlegen en te bang, en hebben we
geen vertrouwen in onze mogelijkheden, dat geldt ook voor mij.
Ik denk dat het voor vrouwen moeilijker is om met mislukkingen om te
gaan, vanwege dit gebrek aan vertrouwen. We zijn opgegroeid met dromen van
ons eigen sprookjesverhaal of het worden van een supervrouw. Er zijn geen
supervrouwen, alleen vrouwen. Het geheim van succes is voor mij geweest om
een groep vriendinnen te vinden die elkaar steunen en helpen. Mijn
vriendinnen en ik – een zeer diverse groep trouwens, Frans, Engels,
Chinees, Australisch, alleenstaand, getrouwd, met kinderen en zonder –
hebben besloten om elkaar elke vrijdag van 6 tot 9 uur te zien en de enige
regel is "we praten nooit over de kinderen". We praten alleen over onszelf
en wat er deze week met ons is gebeurd. En we realiseerden ons al snel: Het
is oké om niet oké te zijn. De ene week was het een goede week en je voelt
je prima, je kunt de anderen helpen. En een andere week helpen de anderen
jou.
Als vrouwen, zijn onze vriendinnen een belangrijke troef, die ons door
moeilijke tijden heen helpen. Helpen met de kinderen, helpen met je
onzekerheden. Mannen hebben de neiging om minder open te zijn over hun
mislukkingen, zwakheden en angsten. Vrouwen vinden dat minder lastig. Het
hebben van vriendinnen heeft mij sterker en succesvoller gemaakt.
Als je Frankrijk, Duitsland en Hongkong vergelijkt, wat denk je dan dat
er structureel moet veranderen om vrouwen in het bedrijfsleven te
helpen?
Ik ben opgegroeid in Frankrijk en in vergelijking met Duitsland werden
vrouwen daar meer aangemoedigd om te werken. Mijn ouders hebben me dus
aangespoord om voor een carrière te kiezen. De steun in het Franse systeem
hielp vrouwen te bevrijden van het schuldgevoel het huis te verlaten en na
het krijgen van kinderen weer aan het werk te gaan.
Een deel van de uitdaging in Duitsland is dat het milieu minder gunstig
is voor werkende moeders. Geen van mijn Franse vrienden is gestopt met
werken om kinderen te krijgen. Geen van hen heeft overwogen om na het
afstuderen thuis te blijven. Tegelijkertijd kun je er niet van dromen om
alles te hebben.
Hoe meer verantwoordelijkheid je op je neemt, hoe meer mensen van je
afhankelijk zijn en hoe meer een bedrijf van je afhankelijk is, dus je moet
aanwezig zijn. Werkende moeder zijn is een uitdaging. Je probeert gezin en
carrière zo goed mogelijk in balans te brengen, maar soms zul je je
schuldig voelen. Mannen van mijn generatie voelden zich niet zo schuldig.
Ik heb veel verjaardagen en kerstfeestjes gemist op school toen mijn
kinderen opgroeiden. Ik probeerde er te zijn, maar als ik er niet was, dan
was ik er niet. Maar als ik het mijn kinderen vandaag vraag, nu volwassen
zijn, zeggen ze: "Ja, je hebt veel gereisd en gewerkt, maar uiteindelijk
hebben we een geweldige jeugd gehad en was je een geweldige moeder."
Hoe heeft 2020 jouw dagelijkse werkzaamheden in Supply Chain Management
beïnvloed?
Supply chain en sourcing zijn een complex onderdeel van de organisatie
en als zodanig gewend aan het omgaan met problemen en het aanpassen. Ik zie
mezelf een beetje als probleemoplosser. Er is altijd wel iets dat niet
volgens plan verloopt in deze functie. Ja, de pandemie is een extreme
crisis, maar in dit deel van de organisatie zijn we gewend om problemen te
managen, om met onzekerheid en veranderingen om te gaan. Mensen in de
sourcing zijn zeer wendbaar en flexibel in de manier waarop ze de zaken van
dag tot dag managen.
Wat corona heeft benadrukt, niet veranderd, is de behoefte aan
samenwerking. Door heel dicht bij onze leveranciers te staan, konden we
deze storm samen doorstaan, als een team. En niet alleen met de
leveranciers, ook met onze partners aan de retailkant. Als ik een positief
punt van deze crisis zou moeten aanwijzen, dan zou dat zijn: iedereen
steunt elkaar. Want als één van ons niet door de crisis komt, loopt
iedereen het risico in te storten. Ik heb goede hoop dat deze samenwerking
en steun voor elkaar de pandemie zal overleven.
Is dat ook een vrouwelijk perspectief op leiderschap?
Ja, misschien is dat de moeder in mij die spreekt. Vrouwen hebben een
ander niveau van empathie. Ze denken aan het belang van de mensen en het
team. Ze proberen iedereen samen te brengen en sterker te maken. Veel
landen die het goed deden tijdens de pandemie worden door vrouwen geleid:
Met anderen omgaan, andere meningen meewegen, een gezamenlijke discussie
voeren vooraleer een beslissing te nemen. Het klinkt misschien naïef. Maar
als je een kind hebt gebaard, weet je dat het leven kostbaar is.
Uiteindelijk gaat het allemaal om mensen. Onze leveranciers zijn mensen,
ons team bestaat uit mensen en onze klanten zijn ook mensen en wij geven om
hen. Zij staan in het middelpunt van alles wat we elke dag doen.
Welk advies zou je jouw jongere zelf en/of pas afgestudeerden
geven?
Lever nooit in op je waarden, sluit nooit een compromis. Als je ouder
wordt, besef je dat: De enige persoon tegen wie je niet kunt liegen, is
jezelf. Blijf bij je waarden, wees trouw aan jezelf, wees eerlijk en geef
om anderen. Dat is voor mij het recept voor geluk.
Voor starters op de arbeidsmarkt zal dit jaar niet gemakkelijk zijn.
Mijn advies zou zijn, zelfs als je eerste baan niet je droombaan is, neem
de kans om iets te leren. Blijf bij het positieve. Zie niet alles negatief
in. Zoek de zonnige kant van de dingen. Het is geen sprint, het is een
marathon. Ga met mensen om, wees open, er is altijd iets goeds in het
leven. Dingen zijn nooit zeker. Verwacht niet dat je alles in het leven
vooraf kunt plannen. Ik denk dat de coronacrisis ons de kans geeft om op
een of andere manier te resetten, ons te concentreren en dankbaar te zijn
voor wat we hebben en wat we kunnen doen.
Beeld: Puma, Anne-Laure Descours
Dit artikel is eerder verschenen op FashionUnited.DE, vervolgens
vertaald en bewerkt vanuit het Engels door Ilona Fonteijn.
Bron: Fashion United
